Historia Zespołu Pieśni i Tańca „Okszowiacy” przy Zespole Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Okszowie sięga 1961 roku, kiedy powstał pierwszy Zespół Tańca Ludowego prowadzony przez panią Stanisławę Klimaszewską. Następnie w roku 1982 postanowiono reaktywować zespół. Opiekunami jego byli pani Urszula Gierczak i pan Marian Kazimierczak.
Po kilkuletniej przerwie z inicjatywy ówczesnego dyrektora pana Stanisława Tarasiuka oraz pani Urszuli Gierczak w maju 1986 odbyło się spotkanie, na którym zapadła decyzja o powstaniu Zespołu Pieśni i Tańca „Okszowiacy”. Pan Jan Pogonowski opiekun, choreograf i kierownik zespołu w latach 1986 – 1998 wspomina pracę z zespołem następująco. Początki były trudne, jednakże zapał młodzieży i wsparcie dyrekcji oraz grona pedagogicznego sprawiły, że zespół znalazł swoje miejsce w życiu szkoły. Swój pierwszy koncert zespół dał 10 października 1986 roku w Korolówce na zakończenie konkursu orek. Na program koncertu złożyło się widowisko obrzędowe „Dożynki”. W przerwie semestralnej dla zespołu zorganizowany został obóz szkoleniowy podczas którego opracowaliśmy tańce lasowickie, krakowiaka i poloneza. Można powiedzieć, że pierwszy rok zakończył się sukcesem. W ciągu mijającego roku zespół dał 19 koncertów na rzecz szkoły i województwa.
Podbudowani wieloma sukcesami w konkursach tanecznych w nowym roku szkolnym 1987/1988 rozpoczęliśmy nabór nowych członków. Od tego roku praca przebiegała w dwóch grupach. W ciągu tego roku zespół dał 18 koncertów i wzbogacił swój program o tańce wielkopolskie i lubelskie. Został laureatem i zdobywcą I miejsca w przeglądzie kulturalnym gmin województwa chełmskiego. Gościł zespół ludowy z Jugosławii.
Rok szkolny 1988/1989 rozpoczął się z rewizytą w Jugosławii. Była to udana pierwsza podróż zagraniczna. Podczas tygodniowego pobytu zespół dał cztery koncerty, które były bardzo ciepło przyjmowane przez jugosłowiańską publiczność. W czasie przerwy semestralnej podczas warsztatów tanecznych, zespół wzbogacił swój repertuar o tańce śląskie i oberka z kujawiakiem. Z okazji Święta Ludowego zespół zaprezentował udany program pt.: „Barwy wsi polskiej”. Rok szkolny zakończyliśmy 24 koncertami.
Rok szkolny 1989/1990 to 22 koncerty na terenie kraju i za granicą. W roku tym zespół przygotował program pt.: „Nie zginęła”, który był wielokrotnie prezentowany na terenie szkoły. Wspólnie z Domem Kultury Cementowni Chełm zorganizowaliśmy koncert z funduszu 600-lecia miasta Chełma. Podczas wakacji zespół udał się w swoją drugą podróż zagraniczną do Włoch. Podczas 12-dniowego pobytu daliśmy 11 koncertów. Było to dla młodzieży niezapomniane przeżycie, zwłaszcza pobyt w Wenecji.
Rok 1990/1991 to rok oddania do użytku nowej szkoły. W uroczystej inauguracji roku szkolnego wystąpił zespół ze swoim programem „Nie zginęła”. Rok ten zakończył się wyjazdem do Szwecji i 27 koncertami.
Kolejny rok szkolny 1991/1992 był rokiem trudnym dla zespołu. Zawisła groźba rozwiązania. Jednakże przy wsparciu grona pedagogicznego i dyrekcji szkoły zespół utrzymał się i kontynuował swoją działalność. Rok szkolny 1993/1994 rozpoczął się kolejnym wyjazdem za granicę, gdzie w dniach 8 – 16 października 1993 roku gościł w Danii”.
Od roku 1999 zespół prowadziło małżeństwo Marioli i Sławomira Piędziów. Kontynuowali tradycje zespołu i uświetniali swoimi występami wszelkie uroczystości szkolne i powiatowe. Swój dorobek zaprezentowali również podczas występów w Kijowie i w Kowlu na Ukrainie. 17 maja 2008 roku zespół wystąpił we Włodawie w VIII Wojewódzkim Przeglądzie Zespołów Tańca Ludowego. Na scenie wystąpiło 14 zespołów tańca ludowego z całego województwa „Okszowiacy” zajęli II miejsce. Młodzież za zaangażowanie w pracę na rzecz zespołu wyjechała na wycieczkę do Wrocławia i Czech.
Zespół Pieśni i Tańca „Okszowiacy” w ciągu minionych 7 lat (od 2013) został odmłodzony i zaistniał na nowo pod kierownictwem pani Katarzyny Zaborowskiej. Dzisiejszą grupę wokalno – taneczną tworzy młodzież, która jest miłośnikiem i entuzjastą tańca, folkloru polskiego oraz tradycji narodowej, ceni i szanuje tradycje szkoły i dziedzictwo kulturowe. Powołany ponownie do życia zespół, choć tworzy go dziś inne pokolenie, realizuje misję pierwszych założycieli. Z roku na rok zespół się rozwija, a prowadzący i tancerze stawiają sobie nowe cele i wyzwania. Zespół nie prezentowałby się tak pięknie, gdyby nie oprawa muzyczna, którą wykonuje człowiek z wielką pasją, niezwykłym talentem muzycznym jaki prezentuje pan Sławomir Piędzia. Repertuar oraz stroje zespołu to wielka wartość szkoły, która daje możliwość odtworzenia ludowych tańców i pieśni takich jak tańce narodowe (polonez, krakowiak, mazur, kujawiak, oberek) oraz tańce regionalne (tańce chełmskie, tańce lubelskie, tańce górali żywieckich, tańce zielonej góry).
Kolorowe stroje, tańce i żywiołowe przyśpiewki od lat oczarowują publiczność zgromadzoną w murach szkoły podczas cyklicznych uroczystości szkolnych, chełmskich festiwali i uroczystości w Warszawie, gdzie zespół wzbogaca widowiska artystyczne.
Zespół Pieśni i Tańca „Okszowiacy” jest zjawiskiem wyjątkowym w życiu kulturalnym szkoły, najważniejsze karty jego historii zapisane zostały w kronikach i pozostają w pamięci wszystkich naszych tancerzy.
- Szczegóły
- Odsłony: 5750
95-lecie Szkoły Rolniczej w Okszowie
W dniu 16 listopada 2018 r. w Zespole Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Okszowie im. Józefa Piłsudskiego odbyła się uroczystość z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości oraz jubileuszu 95-lecia Szkoły Rolniczej w Okszowie. Obchody patronatem honorowym objęła pani Beata Mazurek Wicemarszałek Sejmu RP Uroczyste obchody święta rozpoczęła Msza Św. w kościele parafialnym pw. Świętego Maksymiliana Kolbego w Okszowie. Kolejnym punktem obchodów było odsłonięcie i poświęcenie tablicy pamiątkowej poświęconej Patronowi szkoły. Zaproszeni goście, nauczyciele oraz młodzież ZSCKR złożyli kwiaty.
W ten sposób społeczność szkolna uczciła pamięć Marszałka Józefa Piłsudskiego, wielkiego Polaka, twórcę polskiej państwowości. Część oficjalną w szkole rozpoczął dyrektor szkoły, pan Bogusław Marczuk, który powitał dostojnych gości, absolwentów, rodziców, grono pedagogiczne, pracowników szkoły oraz młodzież ZSCKR. Uroczystość swoją obecnością zaszczycili przedstawiciele Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, biura poselskiego pani Beaty Mazurek, kuratorium, kościoła, dyrektorzy zaprzyjaźnionych placówek razem z pocztami sztandarowymi swoich szkół, kombatanci, lokalni przedsiębiorcy, dawni pracownicy oraz absolwenci placówki.
Z okazji jubileuszu szkoły nauczycielom i pracownikom przyznano odznaczenia państwowe za długoletnią pracę w służbie państwa. Złote medale otrzymali: pan Stanisław Buk, pan Zbigniew Latusek, pan Piotr Ostrowski, srebrny medal: pani Katarzyna Strup. Honorowe odznaki "Zasłużony dla rolnictwa" otrzymali: pani Edyta Szymczuk, pani Małgorzata Mamełka, pani Ceslava Tkacenko, pani Marzena Tomaszewska, pani Bożena Sobolewska, pani Aneta Musur, pan Leszek Strup, pan Krzysztof Sobolewski, pan Krzysztof Sutryk. Młodzież z Zespołu Pieśni i Tańca "Okszowiacy" oraz uczniowie zaprezentowali montaż słowno muzyczny: Ku niepodległej. W przygotowaniu uroczystości uczestniczyła cała społeczność szkolna.
|
80-LECIE SZKOŁY ROLNICZEJ W OKSZOWIE |
|
|
"Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali" |
|
|
Jan Paweł II |
|
|
Słowa Jana Pawła II były hasłem przewodnim obchodów 80-lecia Zespołu Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego w Okszowie.
|
|
 |
W trakcie uroczystości odsłonięto popiersie Patrona (zdjęcie obok) ufundowane przez przedsiębiorcę Lucjana Jagiełło .
|
| Z okazji 80-lecia Zespołu Szkół Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego w Okszowie odbyła się sesja naukowa, w trakcie której odbyły się cztery wykłady dotyczące Patrona Szkoły Józefa Piłsudskiego. | |
|
90-LECIE SZKOŁY ROLNICZEJ W OKSZOWIE Elektroniczna wersja publikacji z okazji Jubileuszu: tutaj>> |
|
4 października 2013 roku Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego, jako kontynuator Szkoły Rolniczej, obchodził Jubileusz 90-lecia. Od 15 stycznia 1923 roku kształci sie tu młodzież w zawodach związanych z rolnictwem. Po mszy nastąpił przemarsz społeczności szkolnej, zaproszonych gości oraz pocztów sztandarowych z zaprzyjaźnionych szkół, do budynku szkolnego. Następnie odsłonięto i poświęcono tablicę pamiątkową, ufundowaną przez absolwentów szkoły. Delegacje uczniów i absolwentów złożyły kwiaty pod tablicą poświęconą patronowi szkoły. Podczas obchodów uhonorowano pracowników szkoły odznaczeniami państwowymi i resortowymi: Medale za Długoletnią Służbę otrzymali nauczyciele: Adam Cichowicz, Bolesław Kapuściński, Michał Krygowski. Medalem Komisji Edukacji Narodowej odznaczono: Teresę Bidę, Małgorzatę Mamełka, Zbigniewa Latuska, Leszka Słupczyńskiego, Czesławę Tkaczenko. Medale "Zasłużony dla Rolnictwa otrzymali: Bożena Kaczanowska, Witold Bąk, Maria Wróblewska, Jolanta Starzyńska, Władysława Kozorys, Irena Siwczyk, Piotr Gilowski, Grażyna Czopek, Urszula Bobczuk. Po części oficjalnej uroczystości nastąpiła część artystyczna, w której wystąpili uczniowie oraz szkolny Zespół Tańca Ludowego "Okszowiacy". Pani Katarzyna Strup kierowała przygotowaniem montażu słowno-muzycznego, nawiązującego do wydarzeń z życia codziennego szkoły. Dekoracje stanowiące tło akademii zaprojektowała i kierowała ich wykonaniem pani Agnieszka Grzywaczewska. Grupę tancerzy Zespołu "Okszowiacy" przygotowała pani Katarzyna Zaborowska. Na zakończenie obchodów Jubileuszu nastąpił czas wspomnień, zwiedzania szkoły i pamiątkowych zdjęć. Można było obejrzeć eksponaty z minionych lat, zgromadzone w Izbie Pamięci. Ekspozycję w nowym pomieszczeniu Izby Pamięci przygotowała pani Bożena Kaczanowska. W stoisku z materiałami promocyjnymi szkoły można było zaopatrzyć się w wydawnictwa okolicznościowe, zawierające najważniejsze informacje z ostatnich lat działalności placówki. Goście i absolwenci naszej szkoły wpisywali się do kroniki szkolnej. Panie Agnieszka Bartoszuk i Magdalena Szmit przygotowały razem z uczniami technikum kształcącego w zawodzie technik żywienia i usług gastronomicznych "kawiarenkę", w której goście mogli odpocząć i poczęstować się pysznymi ciastkami. Wieczorem, o godzinie 18-tej rozpoczęło się IV Spotkanie Absolwentów naszej szkoły. Kolejne spotkanie już za 10 lat z okazji jubileuszu 100-lecia istnienia szkoły. Wiele elementów z obchodów Jubileuszu 90-lecia odbyło się dzięki życzliwości sponsorów i osób wspierających szkołę. Dziękujemy gorąco firmom: SM BIELUCH w Chełmie, Cukierni HETMAN, UNIROLP Spółka z o. o. Srebrzyszcze, firmie ASPRIM z Niedrzwicy, MŁYNAREK SJ z Mojsławic, BOX-PLAN w Chełmie, AGRO-TERS SJ w Chełmie, Browarowi JAGIEŁŁO w Pokrówce, PUH FINO w Chełmie, Ubezpieczania EUROPA - Marek Mazurek, piekarni "Pokrówka" Bogusława Stangryciuka, GS SAMOPOMOC CHŁOPSKA w Chełmie, firmie SESVANDERHAVE, Wschodniemu Bankowi Spółdzielczemu w Chełmie, Kazimierzowi Leposińskiemu - Gospodarstwo Rolne Pokrówka, Holuk Gospodarstwo Rolne Pokrówka. |
- Szczegóły
- Odsłony: 5954
|
Wybrane z Kart Historii Szkoły |
||
|
"Jestem wyznawcą zasady, że kto nie szanuje |
||
|
I nie ceni swej przeszłości, nie jest godzien |
||
|
Szacunku teraźniejszości ani prawa do przyszłości." |
||
|
Józef Piłsudski
|
||
| Zespół Szkól Rolnicze Centrum Kształcenia Ustawicznego imienia Józefa Piłsudskiego w 2003 roku obchodził 80-ta rocznicę swojego istnienia. Szkoła nasza kontynuuje tradycję Ludowej Szkoły Rolniczej Męskiej im. Komendanta Józefa Piłsudskiego, Gimnazjum i Liceum Hodowlanego, Państwowego Technikum Rolniczego i Zespołu Szkół Rolniczych. Pierwsze zajęcia szkolne rozpoczęły w styczniu 1923 roku.
Pomysł założenia szkoły rolniczej w tym regionie pojawił się kilka lat przed wybuchem I wojny światowej - nie został on jednak zaakceptowany przez władze rosyjskie, nie ujęto go także w planie budowy w Chełmie budynków gubernialnych, gdzie obok pałacu gubernatora i budynków administracyjnych planowano budowę gimnazjum żeńskiego. Młodzież z powiatu chełmskiego, aby zdobyć wykształcenie i niezbędna wiedzę rolniczą, musiała wyjeżdżać do Nałęczowa, gdzie funkcjonowały dwie odrębne szkoły rolnicze: dla dziewcząt (prowadzona przez Lubelskie Koło Ziemianek) i dla chłopców założone przez Lubelskie Towarzystwo Rolnicze. Była to dość znacząca grupa, stanowiąca blisko 25% wszystkich uczniów w Nałęczowie (najwięcej osób przyjeżdżało ze Strachosławia, Ochoży, Stawu, Rożdżałowa i Święcicy. Absolwenci z Nałęczowa odgrywali istotną rolę w swoich środowiskach — byli pionierami postępu nie tylko w produkcji rolnej, ale również kształtowali postawy patriotyczne i obywatelskie. Wiele czynników przemawiało za lokalizacją szkoły w Okszowie. Nasz region miał wówczas wybitnie rolniczy charakter (prawie 90% ludności utrzymywało się się z rolnictwa). Przeważały średnie i małe gospodarstwa chłopskie, do prowadzenia których na odpowiednim poziomie niezbędni byli wykształceni rolnicy. Za Okszowem przemawiała także bliska odległość do Chełma oraz istnienie niewielkiej posiadłości ziemskiej, będącej własnością Skarbu Państwa, odpowiedniej dla założenia gospodarstwa, w którym młodzież mogłaby zdobywać wiedzę. Bezpośrednim inicjatorem powołania szkoły był Wydział Powiatowy Sejmiku Chełmskiego. Plan ufundowania szkoły zatwierdzono jednogłośnie 29 czerwca 1919 roku. Udało się także zdobyć pewne fundusze z Ministerstwa Rolnictwa. Rozpoczęły się prace nad realizacją zamierzenia. W październiku 1919 roku dyrekcja Dóbr Państwa w Radomiu przekazała teren wraz z istniejącymi zabudowaniami dla potrzeb szkoły. W styczniu 1920 roku w trakcie pobytu w Chełmie Józef Piłsudski wyraził zgodę, aby powstając w Okszowie placówka oświatowa nosiła Jego imię. Od tej chwili pełna nazwa szkoły brzmiała: Ludowa Szkoła Rolnicza im. Komendanta Józefa Piłsudskiego. Wojna polsko-bolszewicka w połowie 1920 roku przerwała prace związane z budową szkoły. Starty wyrządzone przez wojska bolszewickie były na tyle znaczne, że pojawiły się głosy proponujące przeniesienie tej inwestycji do innej miejscowości. Na szczęście zapał i determinacja pracowników Sejmiku, wielki autorytet, jakim cieszył się w społeczeństwie Komendant — patron szkoły — pozwoliły przezwyciężyć te trudności. Zakończenie działań wojennych znacznemu przyśpieszeniu uległy prace związane z planowaniem i realizacją. Wydział Sejmiku Powiatowego powołał komisję szkolną, która koordynowała wszystkie działania związane z ta budową. Przewodniczącym tej komisji został Felicjan Lechnicki, właściciel ziemski okolicznego Serebryszcza. 2 sierpnia 1922 roku kierownikiem szkoły został Zdzisław Szymankiewicz (nauczyciel szkoły rolniczej w Kijanach, wizytator szkolnictwa rolniczego przy Ministerstwie Rolnictwa). Z dużym zaangażowaniem przystąpił on do organizacji szkoły i gospodarstwa, stanowiącego warsztat zajęć praktycznych dla młodzieży. Opracowano rozkłady zajęć, regulaminy Rady Nauczycielskiej i zajęć praktycznych, zatrudniono nauczycieli, zakupiono niezbędne przybory szkolne. Mimo przyspieszenia prac, nie udało się przekazać budynku szkolnego do użytku w 1922 roku. Sejmik Chełmski zorganizował miesięczne kursy dla młodzieży. Zajęcia prowadzili przydzieleni przez władze wojewódzkie z Lublina specjaliści z zakresu rolnictwa oraz pani Jadwiga Młodowska (przedmioty ogólnokształcące). O powodzeniu tych kursów świadczy fakt, iż większość chłopców kontynuowała później naukę w szkole. |
||
|
||
| Na bankiecie wydanym na cześć Marszałka, Józef Piłsudski powiedział m.in.: "Przez ziemię lubelską przechodziłem poprzez pożary. Kiedy przejeżdżałem przez ziemię chełmską myślałem że niepodobna, aby taka pustynia potrafiła się odbudować kiedykolwiek. Toteż teraz kiedy z podziwem przyglądam się, że po tylu klęskach ziemia może się odrodzić, szczęśliwym się czuję, kiedy jeden z przybytków tej kultury chcecie łączyć z moim imieniem. Każde pokolenie stara się wznosić okazałe gmachy, aby kamiennymi ustami do następnych przemawiać pokoleń. Szkoła, którą budujecie przetrwa nasze pokolenie, a że moje imię z tym złączyliście czuję się dumny i wznoszę ten toast na cześć ziemi chełmskiej, na cześć jej dzieła". Po poświęceniu szkoły wmurowano akt następującej treści: |
||
|
||
| Wydarzenie to na trwałe zapisało się w pamięci okolicznych mieszkańców. Wybór na Patrona szkoły tak wielkiego Polaka — twórcę polskiej państwowości i je sił zbrojnych, zwycięskiego wodza w wojnie polsko-bolszewickiej, który ocalił Polskę, a być może Europę — to wielki zaszczyt i wyróżnienie dla całej społeczności szkolnej. Osobiste przybycie Marszałka do Okszowa wywarło wielki wpływ na przebieg prac w szkole, na kształtowanie postaw uczniów w duchu patriotycznym oraz ofiarnej, wytrwałej pracy dla dobra szkoły i ojczyzny. Realizując zadania dydaktyczne i wychowawcze szkoła umiejętnie łączyła teorię z praktyką. Lekcje w salach wykładowych trwały od czterech do pięciu godzin. Uczniowie zostali podzieleni na pięć grup: rolniczą, hodowlaną, ogrodniczą, internatową i rezerwową, w ramach których uczyli się i starali się zdobyta na lekcjach wiedzę stosować w praktycznym działaniu. Całym gospodarstwem kierował jeden uczeń, tzw. główny gospodarz, który zdawał codziennie sprawozdanie gospodarcze wobec nauczycieli i kolegów oraz planował pracę na dzień następny. Jego sprawozdanie i plan były następnie w toku dyskusji oceniane przez nauczycieli i uczniów. W kształtowaniu postaw swoich wychowanków nauczyciele propagowali samorządność i samodzielność. Wszelkie konflikty i nieporozumienia między młodzież rozstrzygał sąd koleżeński. Nauka w szkole była bezpłatna, uczniowie ponosili jedynie wydatki związane z kosztami pobytu w internacie. |
- Szczegóły
- Odsłony: 5504
NASZ PATRON
Wybór na patrona szkoły Marszałka Józefa Piłsudskiego, wielkiego Polaka, twórcę polskiej państwowości i jej sił zbrojnych, zwycięskiego wodza w wojnie polsko-bolszewickiej, człowieka, który ocalił Polskę a być może i Europę przed zalewem komunizmu, to wielki zaszczyt dla naszej szkolnej społeczności.
Jego postać jest niezwykle trudna do zdefiniowania. Był Dziadkiem, Marszałkiem, Władcą Dusz, Geniuszem Niepodległości, Hetmanem niezłomnym, Legendą - był postacią wybitną.
Przepis na wybitność w stylu Józefa Piłsudskiego jest prosty - wypełniać bardzo dobrze funkcje, które wyznaczy nam los. Natomiast stosowanie się do tego przepisu to już zupełnie inna sprawa. Wymaga to w praktyce podporządkowania całego życia realizacji wizji. Niewiele jest osób, które się na to zdobywają, natomiast Ci, którzy mają na to dość siły dokonują czynów, które na zawsze zapisują się na kartach historii.
Należy też pamiętać, że z ziemią chełmską łączyły Józefa Piłsudskiego liczne więzy. Przebywał tu wielokrotnie. Podczas ostatniego pobytu w 1925r. odwiedził Święcicę, Chełm i Okszów. Tu 7 czerwca w jego obecności odbyło się poświęcenie szkoły. Wszędzie witały go rozentuzjazmowane tłumy wielbicieli. Po zakończeniu uroczystości Marszałek jeszcze przez 2 godziny przebywał w Okszowie, a następnie udał się na dworzec kolejowy w Chełmie, skąd serdecznie żegnany przez kolejarzy odjechał pociągiem do Brześcia.
Osobiste przybycie Marszałka do Okszowa wywarło wielki wpływ nie tylko na przebieg prac w szkole ale też na kształtowanie postaw uczniów i nauczycieli w duchu patriotycznym, w duchu wytrwałej pracy dla dobra szkoły i kraju. Takim wartościom jesteśmy wierni do dziś.
Kalendarium z życia Józefa Piłsudskiego
05.12.1867 - urodził się w Zułowie niedaleko Wilna w rodzinie szlacheckiej, Józefa i Marii, posiadał dziewięcioro rodzeństwa,
1877 - rozpoczął naukę w I Gimnazjum Wileńskim, wraz z bratem Bronisławem rozpoczął działalność konspiracyjną w organizacjach niepodległościowych,
1885 - rozpoczął studia na wydziale medycznym uniwersytetu w Charkowie, dalsza aktywna działalność w organizacjach studenckich. Po pierwszym roku wyjechał do Wilna i związał się z grupą konspiracyjną planującą zamach na cara Aleksandra III,
22.03.1887 - aresztowany za współudział w przygotowaniach do zamachu na cara Aleksandra III, z wyrokiem 5-ciu lat został zesłany na Sybir,
01.07.1892 - po powrocie z zesłania do Wilna, włączył się aktywnie w nurt ruchu socjalistycznego w rożnych organizacjach, był przekonany o konieczności walk o niepodległą ojczyznę,
1893 – wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), szybko stając się jej liderem
1896 – przebywał w Londynie, uczestnicząc m.in. w Kongresie Drugiej Międzynarodówki
15.07.1899 - ślub z Marią z Kroplewskich Juszkiewiczową we wsi Paproć Duża,
21.02.1900 - aresztowany w Łodzi wraz z żoną podczas drukowania pism, więziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej,
15.05.1901 - uciekł ze szpitala w Petersburgu i przedostał się do Galicji. Wrócił do działalności w PPS
1904 - pobyt w Japonii, nawiązanie sojuszy w celu otworzenia polskich oddziałów, pozyskanie broni i pieniędzy, w kraju powstały oddziały zbrojne dokonujące ataków na carskich dygnitarzy i pieniądze,
1905 – został szefem Wydziału kierującego Organizacją Bojową PPS. Był współtwórcą Związku Strzeleckiego we Lwowie,
1910 - w wyniku kontaktów z wywiadem Austro - Węgierskim uzyskał zgodę na utworzenie i działalność związków strzeleckich „Strzelca”,
01.12.1912- został Komendantem Głównym Związku Walki Czynnej (ZWC),
03.08.1914 - powołanie I Kompani Kadrowej, a trzy dni później wymarsz kadrówki z krakowskich Oleandrów,
22.10.1914 - powołanie Polskiej Organizacji Wojskowej (POW),
11.01.1917 - objęcie kierownictwa Komisji Wojskowej Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego, był to krok w kierunku tworzenia struktur państwowych niepodległej Polski,
21.07.1917 - aresztowanie przez Niemców, więziony w Gdańsku, Spandu, Wesel i Magdeburgu,
10.11.1918 - powrót do Warszawy,
11.11.1918 – Rada Regencyjna przekazała mu władzę wojskową i naczelne dowództwo nad siłami zbrojnymi, 3 dni później również władzę cywilną,
20.02.1919 - na mocy małej konstytucji objął urząd Naczelnika Państwa,
19.03.1920 - mianowanie Pierwszym Marszałkiem Polski
16.08.1920 - rozbicie armii sowieckiej pod Warszawą, bitwa przeszła do historii jako cud Nad Wisłą
14.12.1922 – złożył władzę Naczelnika Państwa na ręce prezydenta RP Gabriela Narutowicza
02.05.1926 - rozwiązanie kryzysu gabinetowego w drodze przewrotu, wprowadzenie rządów sanacji
06.08.1926 - objął funkcję generalnego inspektora Sił Zbrojnych, stanowisko to piastował do śmierci
02.10.1926 – objął urząd premiera (do 27 czerwca 1928)
01 i 02.07.1928 - pierwszy pobyt w Gdyni ma chrzcie statków Wanda, Jadwiga i Hanka. Na pokładzie parowca Jadwiga zwiedził port gdyński, a następnie w porcie wojennym dokonał przeglądu oddziału marynarzy. Później udał się w rejs na Hel statkiem s/s Gdańsk, gdzie zwiedził latarnię morską
25.08.1930 – po raz drugi objął funkcję premiera. Po 4 dniach postawił wniosek o rozwiązanie Sejmu. W wyborach parlamentarnych jego ugrupowanie zdobyło 47% głosów uzyskując 56% mandatów poselskich
29.03.1931 - przybycie Marszałka na pokładzie niszczyciela ORP Wicher z trzymiesięcznej kuracji zdrowotnej na portugalskiej wyspie Madera. Od Helu Wicher był eskortowany przez trzy torpedowce, a w gdyńskim basenie portowym, wszystkie statki podniosły Wielką Galę Banderową. Na cześć Marszałka oddano także salut armatni z okrętu szkolno-koszarowego Bałtyk
12.04.1935 – podpisał ustawę konstytucyjną,
12.05.1935 - śmierć Marszałka w Belwederze o 2045, sześć dni później odbyły się uroczystości pogrzebowe na Wawelu.
- Szczegóły
- Odsłony: 4827
Strona 5 z 7
- Jesteś tutaj:
-
Start
-
Aktualności
- Uncategorised